Πάνε αρκετά χρόνια τότε που ήρθες ντροπαλός στο πατρικό να γνωρίσεις τους γονείς μου..
Πάνε αρκετά χρόνια τότε που στέλνοντας πρόσκληση στους δικούς μας ανθρώπους ανακοινώσαμε ότι στις 27.11. θα επισημοποιήσουμε την κοινή ζωή μας κάτω από την ευλογιά θεού και ανθρώπων..
Απαρνούμενοι την μεγαλοπρέπεια τις μεγαλύτερης εκκλησίας του νησιού,"ενορία μου"αποφασίσαμε να ανοίξουμε τις πόρτες του μικρού εκκλησιαστικού χώρου του Αγίου Ελευθερίου.
Εκεί που ίσα χώραγαν 20-30 άτομα στριμώχτηκε η μεγαλύτερη τότε τοπική ποδοσφαιρική ομάδα,και πολλοί εκλεκτοί φίλοι , συγγενείς να πάρουν μέρος στη χαρά μας..
Απολογισμός των τόσων χρόνων.....χαρές,η γέννηση των κοριτσιών μας,λύπες οι χαμοί των αδερφών μας,την μάνας σου,αγώνας επιβίωσης,δυσκολίες πολλές,το "λαχείο" του σπιτιού που μας κληρώθηκε, τα προβλήματα των παιδιών, μικρά και μεγάλα,η αγωνία του να γίνουν σωστοί άνθρωποι...
Ταξίδια ,πολλά ταξίδια όταν τα παιδιά μεγάλωσαν..
Μεγαλώσαμε μαζί,με πείσμα,αγάπη και σεβασμό,πιστεύω ότι κάναμε ότι ήταν καλύτερο για την οικογένειά μας...
Και να τώρα, δυο καταπληκτικά παιδιά,δυο αξιόλογοι γαμπροί,και δυο ματάκια γελαστά 6 μηνών να μας κοιτούν και να χαμογελούν επιβραβεύοντας τα όσα καναμε όλα αυτά τα χρόνια...
Ο δικός μας Τιτανικός άντεξε τις φουσκοθαλασσιές και τα παγόβουνα, δεν βούλιαξε,κάτω από τους ήχους των δικών μας μουσικών αντέξαμε στο κατάστρωμα, χωρίς να επιβιβαστούμε στις βάρκες,δεν εγκαταλείψαμε το πλοίο,δεν παγώσαμε δεν πνιγήκαμε..
Μου χάρισες το ομορφότερο μενταγιόν,"οικογένεια με παιδιά και εγγόνι",μπορεί να μην έχει μπλε πετράδι, μα η αξία του είναι ανυπολόγιστη...
Ο γάμος είναι λαχείο,σαν ερωτευμένος δεν βλέπεις,δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει, είμαι τυχερή γιατί έπιασα τον πρώτο αριθμό σε όλα τα πάρα πάνω λαχεία μαζί σου όλα αυτά τα χρόνια..
Σε ευχαριστώ για ότι έδωσες,σε εμένα τη γλωσσού,την φωνακλού,την παραπονιαρα,την δύστροπη, ώρες ώρες πιστεύω ότι άξιζες κάτι πολύ καλύτερο..
Δεν έμαθα να λέω ποτέ λόγια, δεν εκδηλώνομαι, ούτε στα παιδιά ούτε σε σένα,φταίει το ότι δεν μου το έδωσαν και μένα οι γονείς μου;
Εσείς όμως ξέρετε, πως μιλούν, τα ματια, και οι πράξεις μου..
Δεν διαβάζεις το μπλογκ μου,ίσως όταν φύγω, αν και μικρότερη σου θα θελα να ήμουν πρώτη,να βρεθεί τρόπος και αυτή η σελίδα να είναι η κληρονομιά μου σε σένα, τότε θα μάθεις μια άλλη Φουλη που ίσως δεν ξέρεις,η νομιζω ότι δεν ξέρεις....
Σε ευχαριστώ για όλα,σε ευχαριστώ για αυτό που είσαι....
Αφιερωμένο σε σένα που λατρεύεις, και έμαθες και εμένα αυτά τα ακούσματα
Dee purple-love conquers all
Δε θα `ταν σήμερα Δευτέρα
αν δεν ξυπνούσαμε μαζί
Δε θα `χε όνομα η μέρα
αν δεν της έδινες εσύ
Δε θα `ταν η βροχή να πέφτει
αν δε μας έβρεχε μαζί
δε θα `χα εικόνα στο καθρέφτη
αν δε με κοίταζες εσύ
Δε θα `ταν τ΄ όνειρο δικό μουαν δεν κοιμόμαστε μαζί
δε θα `χε φως το γόητρο μου
αν δε με φώτιζες εσύ